· Διογένης Λαέρτιος, Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων, IX, 39

Νόμου δ' ὄντος τὸν ἀναλώσαντα τὴν πατρῴαν οὐσίαν μὴ ἀξιοῦσθαι ταφῆς ἐν τῇ πατρίδι, φησὶν ὁ Ἀντισθένης συνέντα, μὴ ὑπεύθυνος γενηθείη πρός τινων φθονούντων καὶ συκοφαντούντων, ἀναγνῶναι αὐτοῖς τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃς ἁπάντων αὐτοῦ τῶν συγγραμμάτων προέχει· καὶ πεντακοσίοις ταλάντοις τιμηθῆναι· μὴ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χαλκαῖς εἰκόσι· καὶ τελευτήσαντα αὐτὸν δημοσίᾳ ταφῆναι, βιώσαντα ὑπὲρ τὰ ἑκατὸν ἔτη. ὁ δὲ Δημήτριος τοὺς συγγενέας αὐτοῦ φησιν ἀναγνῶναι τὸν Μέγαν διάκοσμον, ὃν μόνον ἑκατὸν ταλάντων τιμηθῆναι.

Cum fuerit lex ne quisquis patrimonium absumpserit posset sepulchro esse dignus in patria, dicit Antistenes [Democritum] hoc intellecto, ne fieret obnoxius invidiosiis neque calumniatoribus, legisse illis Magnum Diacosmum, quod superat omnibus operibus eiusdem; et honoratum esse quingentis talentis; vero non modo, sed etiam effigiebus aeneis; et eo mortuo sepultum esse publice, cum vixisset ultra centum annorum. Demetrius autem dicit familiares eius legisse Magnum Diacosmum, tantumque honoratum esse centum talentis.